İnsanlar Biziz

Evet, aynen böyle çeviriyorum "We are the people"ı, bir itirazınız mı vardı? Yok mu? Güzel o zaman.

Çok önce, temmuzda, bi mesaj gelmişti işte telefonuma. "empire of the sun - we are the people, dinlersin bi ara" diye. indirmemiştim uzun zaman. her ne ise.

Şimdi gönül rahatlığıyla söylüyorum ki, bu şarkı, 2009un en en en efsane şarkılarından biri. Gece gece esti aklıma, yazayım bari dedim.

Enteresan demek istiyorum ama enteresan değil doğru kelime. Etkileyici bi şarkı. Öyle bi şarkı ki, geri gelir ağlatır seni, yeri gelir loş ışıkların altında dans ettirir kendinden geçmişcesine. Ki bu yönüyle Joy Division etkisi gibi bi şey yarattı üstümde. Hem bazen üzebilen, hem de bazen dans ettiren. Ama tabi bu şarkıyla dediğim dans, karanlık ve katatoniklik hissi veren dans. "Katatonik dans nasıl olabilir ki?" demeyin işte. Demeyin. Görürsünüz bu şarkıyla dans etmek istediğinizde.

Bu da böyle geçsin tarihin sayfalarına.

Glass

Ciddi ciddi sardım bu şarkıya. O nasıl bir ses, o nasıl bir söz, o nasıl bir müzik? Allahım sana geliyorum. Zaten objektif bi yorum yapamam Natasha Khan hakkında. Müthiş. Modern çağın tanrıçası.

Şarkı hakkındaki yorumlarıma gelirsem. Belki de Natasha'ın klasik tarzı ama, o giriş, o davulun sesi, o vokal, "hey hoo"lamalar bile insanın tüylerini diken diken ediyor. Sözler bambaşka güzellikte. Her şeyiyle harika bir şarkı. Boşuna takmadım şarkıya. Boşuna hayatımın fon müziklerinden biri olmayacak kendisi.

Şüphesiz ki, Natasha Khan bu müzikleri kendisine tapalım diye yarattı.

bu da şarkımız olsun :

Hep Aynıymış

soğuk bastırmaya devam ederken, halimiz ne olacak diye düşünmüyor değilim. sınavlar, dersler, koşuşturmacalar, unutmacalar falan derken, hengame içerisinde geçerken zaman, pek de değişen bir şey yok aslında. yokmuş. döngü hep aynıymış. ve galiba hep aynı kalacakmış.